نوزادان زودرس و ضرورت مداخلات زودهنگام

پیشرفت های اخیر در توانبخشی نوزادان نارس

نوزادان نارس و نیاز به مداخلات اولیه

مداخلات اولیه می تواند مهارت های حرکتی نوزادان نارس را بهبود بخشد. مطالعه جدید محققان کشورمان این موضوع را بررسی کرده است.

طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، نوزادانی که قبل از هفته 37 بارداری به دنیا می آیند، نارس نامیده می شوند. این نوزادان به سه گروه بسیار نارس، بسیار نارس و نسبتا نارس تقسیم می شوند. نوزادان نارس به دلیل وقفه رشد داخل رحمی و نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه، بیشتر مستعد ابتلا به اختلالات رشد عصبی کوتاه مدت و طولانی مدت هستند. یک مطالعه اپیدمیولوژیک نشان می دهد که بیش از 25 درصد نوزادانی که بین هفته های 28 تا 32 بارداری به دنیا می آیند تا دو سالگی دچار ناتوانی های عصبی می شوند و این رقم در سن ده سالگی به حدود 40 درصد می رسد. حتی نوزادان نارس بدون تاخیر عصبی عمده در مقایسه با نوزادان ترم در معرض خطر بیشتری برای مشکلات حرکتی هستند.

مغز نوزاد در دوران نوزادی بسیار سازگار است و رشد فعال دندریت و تشکیل سیناپس در این دوره اتفاق می افتد. تجربیات مختلف می تواند بر مغز تأثیر بگذارد و منجر به تغییرات ساختاری شود. مداخلات اولیه می تواند نقش مهمی در بهبود کیفیت حرکت و عملکرد نوزادان نارس داشته باشد. این مداخلات به ویژه برای نوزادان در معرض خطر اختلالات حرکتی و عصبی برای حمایت از رشد حرکتی و شناختی آنها ضروری است.

چکیده ی خبر از ایسنا: isna.ir/xdRqQL